Miasteczko Verden

Tak się zarzekałam, że nie skończę "Achai" w tym roku... no i skończyłam. Trzeci tom był zdecydowanie lepszy od drugiego. Bez niepotrzebnego gadania i falków z olejem. Gdyby treść książki była w jakikolwiek sposób przewidywalna, to powiedziałabym że zakończenie było trochę zaskakujące... Ale w czasie czytania nie można było się domyślić, co będzie dalej. Co parę stron zwroty akcji, czasami głupie i bez sensu.
Najgorszą stroną jest tu chyba styl. Prawda, że własny i dość oryginalny... ale miejscami ma się wrażenie, że Ziemiański nieudolnie próbuje wzorować się na Sapkowskim. Z oryginalnością wiąże się jeszcze jedna wada - duuuża ilość wulgaryzmów, co często razi.
Gdybym miała ocenić całą trylogię w skali 1-6, Achajka dostaje ode mnie całe 4-. Ciekawa, lekko się czyta, ale... no właśnie, ale. Swoje wady ma.

Quo vadis - cóż... z oczątku czytałam z musu, później z przyjemności. Książka podobała mi się, pomimo, iż wiele innych książek Sienkiewicza nie przypadło mi całkowicie do gustu (np. Krzyzacy). Ale to było co innego. W tej powieści nie tylko wczytywałam się w wiarę chrześcijan, w ich męki i w to, jak umierali. Można się było nad tym wzruszyć i na pewno nie jest to książka nudna.
Moją ulubuioną postacią był... Petroniusz. Nie, nie Ligia, nie Winicjusz, ale własnie ten augustianin. Było w nim coś takiego, że potrafiłam się i smiać i martwić o niego. I tak żal mi było tego, że kazał podciąć sobie żyły, ale jednocześnie kolejny raz zrobił na złośc i uprzedził Nerona, którego bardzo znienawidziłam, nie tylko za te męki, ale za jego postawę i brak ludzkiej duszy czy litości. Najbardziej spodobał mi się list, ktory odczytał w towarzystwie reszty augustianów, podsumowujący go całkowicie.
Kiedyś musze obejrzeć do tego film, zeby zobaczyć, jak został przedstawiony ten 'Arbiter elegantiae', jak i reszta.
Chyba jestem lekko nienormalna :P

Ja też uważam, że "Quo vadis" to wspaniała książka. Czytałam ją ze 2 razy. Ludzie zwykle dziwnie na mnie patrzą jak to mówię... Bo większość z nich tylko oglądała film, a film... no właśnie. Jak to spora część polskich produkcji:/ Dżu, nie oglądaj tego za przeproszeniem gówna, bo popsujesz sobie całe wyobrażenie o książce. Jest tak tandetnie i beznadziejnie zrobiony, że nie będę się nad tym rozwodzić bo szkoda klawiatury.
"Krzyżacy" też mi się podobali (książka, nie film!!!). Wiem, dziwaczka jestem :D

Aktualnie czytam "Wywiad z wampirem" Anne Rice. Przeczytałam już ponad połowę. Piekna, choć smutna powieść. Wampir opowiada w wywiadzie o swoim życiu, o tym jak stał się wampirem, o miłości i nienawiści, o rozterkach moralnych związancyh z zabijaniem ludzi. Bardzo polecam, szczególnie jak ktoś ma za dobry nastrój, bo trochę przygnębia^^

Już się martwiłam, że sama jestem, a tu prosze - innym "Quo vadis" tez sie podobało. I tak jak Dżu, lubiłam (czytając) Petroniusza:)
Obecnie minęłam połowę "Wiedźmikołaja" (zamiast esej z angielskiego pisać) a nieco wczesniej skończyłam "Najstarszego".

Babo wredna, nawet mi o "Najstarszym" nie wspominaj... Tak nie mogłam przez to przebrnąć... To się czytało zupełnie jak "The Silent Blade" Salvatore'a... (wprawdzie mam książke tą po polsku, jednak "The Silent Blade" jest o wiele ładniej brzmiące niż "Bezgłośna Klinga") Ostatnio odzyskałam "Artemisa Fowla. Kod wieczności", a teraz czytam "Żmijową Harfę" Brzezińskiej, zbiór opowiadań kilkunastu polskich pisarzy o 2 wojnie światowej pt "Deszcze niespokojne" i przeczytałam "Rycerzy Białej Gwiazdy", przy czym to ostanie jest absolutnym dnem... I zabieram się do przeczytania "Deus Machine"... Trzymajcie kciuki ;)

Siri widzę ma jeden z moich pierwszych avków (przed tym był tylko jeden i to na krótko). :D
Ja "Najstarszego" w wigilię przeczytałam, bo nudy były niemiłosierne.
Co ja ostatnio takiego czytałam? A, "Kolor magii" Pratchetta. Teraz wzięłam się za "Imię róży" Eco, a "Klub Dantego" poczeka, bo nudnawy.

Ja ostatnio przeczytałam WSPANIAŁĄ książkę. Carlor Ruiz Zafon, "Cień wiatru". Nie fantastyka, ale wciąga. Bardzo wciąga... Opowiada o tym, jak jednak ksiązka może zmienić ludzkie życie. Pewnego dnia dziesięcioletni Daniel Sempere zostaje zaprowadzony przez ojca w tajemnicze i cudowne miejsce - Cmentarz Zapomnianych Książek. Chłopiec ma wybrać jedną z nich i przygarnąć ją na całe życie. Wybiera "Cień wiatru" nikomu nieznanego autora. I od tej pory zaczynają się dziwne przygody...
Polecam, naprawdę bardzo polecam. Świetna książka.

No i "Makbeta" czytałam, do szkoły oczywiście. I muszę przyznać, że nawet nie był taki najgorszy - jak na lekturę. Nie za długi, szybko się czyta... Niezły.

Hm, to taka grubawa książka? Koleżanka z mojej byłej klasy miała kiedys w szkole taka i coś mi opis świta, bo wtedy na tylnej okladce czytalam.
Nam na poczatku roku podyktowala liste lektur, a i tak poki co przerobilismy tylko Edypa :P
Przez cale ferie prawie nic nie przeczytałam o_O Wszystko przez to pilnowanie siostrzeństwa. "Imie roży" leży niemal od tygodnia tęske w szafeczce.

Tak Moon, taka gruba w jasnej okładce. pewnie chodzi Ci o tę samą.

Tylko Edypa! Rany, to jest okropne, okropne! Tragedie antyczne są naprawdę tragiczne :?

A ja się rozwijam kulturalnie i intelektualnie. :D Przeczytałam oprócz "Makbeta" i "Hamleta" (polonistka nieco rozszerza nam program...), także dwa dramaty Szekspira - "Otella" i "Poskromienie złośnicy". Oba mi sie podobały, szczególnie zakończenie Otella, gdzie się wszyscy pomordowali, a tytułowy bohater osobiście udusił żonę, bo podejrzewał że go zdradzała. Szczerze mówiąc, nie wiedziałam, że poeci i pisarze schyłku romantyzmu posłguiwali się takim, trochę wulgarnym językiem. Np. Otello ciągle wyzywał biedną Des... Dese... mam! Desdemonę! od kurw i dziwek, za przeproszeniem. A w komedii "Poskromienie złośnicy" i w "Romeo i Julii" (w trakcie czytania) też zwykle nie przebierają w słowach.
Mimo to, ten Szekspir to jednak mądry facet był...

Ostatnio w moje łapki wpadły takie książki jak:
1. PRAWO ŚMIERCI Dąbały
2. ŚMIERĆ MAGÓW Z YARA Dębskiego
Czytałam bo lubię fantastykę. Ale tylko czytałam. Żadnych dobrych wspomnień. Po prostu takie sobie książki. Nic godnego uwagi.
Są i tyle.

A kto to napisal?
Bo wiecie... Nie bardzo się orientuję :P
Ale po cytacie taaa... Widać, że fajna XD

To jest praca zbiorowa ^^ Sapkowskiego nie uświadczysz, ale znajdziesz Kossakowską i Pilipiuka ^^

A ja teraz przerzucam się na kryminały. Aktualnie czytam "Godzinę zero" Agathy Christie. Ogólnie jej ksiązki bardzo mi się podobają, a najbardziej to chyba "Dziesięciu Murzynków" (z tych co przeczytałam do tej pory).

Anne Rice, "Wampir Lestat". Co tu dużo mówić - ta książka wepchnęła się na pierwsze miejsca w mojej liście ulubionych. Autorka świetnie opisuje uczucia i emocje z punktu widzenia wampira, innego niż ludzki. Można wczuć się w postać, prawie odczuwać, jak to jest pić krew, a o świcie kłaść się do krypty na spoczynek. Opisy filozoficznych dyskusji przeplatają się z opisami zabijania ofiary, mniej lub bardziej krwawymi. A we wszystkich jest pełno tych emocji, od ekstazy i euforii aż po ogromny smutek i żal.
Powieść jest kontynuacją "Wywiadu z wampirem", opowiada o twórcy Louisa i Claudii, wampirze Lestacie, od czasu gdy w drugiej połowie XVIII wieku wyjechał do Paryża i został aktorem. Tam też zmieniono go w wampira. Widzimy, jak Lestat szarpie się pomiędzy pragnieniem samotności a miłością do bliskich, jak rozpaczliwie próbuje ich uszczęśliwić. Dużą część książki zajmuje też opowieść innego wampira, sięgająca w daleką przeszłość aż do starożytności, do początków istnienia tych istot, które nazwano później wampirami.

Jednym słowem, polecam :) Naprawdę warto przeczytać.