Miasteczko Verden

Silve, po pierwsze, powiem Ci, że jesteś złota xD (jak wolisz: mroczno-złota xD). Tę piosenkę ciągle teraz nucę - co jak co, ale takie klimaty lubię. A muzyka jest wspaniała, a i głos nowej wokalistki jak na razie bez zarzutu. Przez ten jeden utwór nie mogę sie już doczekać, żeby usłyszeć resztęęęę!

Po wielokrotnym przesłuchaniu mogę powiedzieć - piosenka bardzo mi się podoba, głos wokalistki również. Jest magia, jest uczucie. Nie mogę doczekać się płyty i występów live! Hail Nightwish!

Tyle w sieci jest przecieków. Właściwie to już wszystko przeciekło...
*szept* szkoda tylko, że jest to "you're listening to the new..." Gdyby nie to, to na pewno nie powstrzymałabym się od przesłuchania wszystkiego...* */szept*
...i w związku z tym takie krótkie pytanie do was: słuchacie, czy czekacie cierpliwie na ukazanie się albumu? Chcecie ściągnąć czy kupić płytę?
Ja dzisiaj ściągnęłam album, ale chyba jednak nie mam zamiaru go słuchać (kit tam, że właściwie i tak już połowę piosenek przesłuchałam wcześniej :roll:). Mimo wszystko może jeszcze trochę oprę się i postaram wytrzymać do premiery. Sampli, jak już dawno zauważyłam, wolę nie słuchać. Bo później słuchając pełną wersję utworów mam wrażenie, że ten fragment z sampla jest dla mnie bardziej wyróżniający się. I wtedy tak dziwnie mi się tego słucha, nim moje ucho najwyraźniej nie zaakceptuje pełnej wersji.
Słowem: postaram się już nie słuchać więcej.
*szept* Tylko co w takim razie cały album robi na Twoim dysku, hę? */szept*
A co do kupna płyty to zobaczę, jak z moimi funduszami będzie. Ale raczej wydaje mi się, że ściągnę...

Ja się nie powstrzymałam i ściągnęłam "7 Days To The Wolves"... *wstydzi się* Ładne. Podoba mi się. Ale mam tutaj "syndrom sampla" który już zauważyła Dżu :P Faktycznie jakoś dziwnie się tego słucha, jeszcze się do końca z całością nie oswoiłam.

Ekhm, a dlaczego nikt się o klipie Amaranth nie wypowiada? xD Mi tam się podoba (o szczegóły nie pytajcie xDD). A tak na poważnie, pomijając Tuo i jego klatę, to naprawdę mi się podoba. Ten anioł mi bardzo pasuje do NW (tak, to się nazywa myślenie stereotypowe...). Tylko zastanawiam się, kto ubierał Anette do tego teledysku... *nie komentuje*

Mnie na samym początku klip rozśmieszył i popadłam w jakaś taką dziką głupawkę. W każdym razie, po pierwszy(ch paru głupawkach), gdy już obejrzałam sobie na spokojnie, to stwierdzam, że całkiem im to wyszło. Na pewno nie najlepsze, ale i nie najgorsze, co widziałam.
Te sielskie widoczki i wioski - chwała im za to. Uwielbiam ten moment, gdy niosą anioła podczas zachodu słońca. I kiedy jego skrzydła są tak ślicznie oświetlone słońcem. Ach, dałabym na avatarka, jeśli znalazłabym obrazek... (tak btw, widział ktoś jakąś galerię z tym?) *.*
Sam pomysł zresztą też pasuje do NW. Jedyne, co uważam za kicz w tym, to końcowa scena i odlatująca "dusza" anioła. Wtedy omal nie umarłam.
Ale tak to wszystko przyjemnie, ładnie i miłe do pooglądania.

Klip do "Amaranth" jest ok. Widoki cieszą oko, powiązanie z piosenką, czy tekstem jest (chociaż niektórzy uparcie twierdzą, że absolutnie nie). Nie będę się rozpisywać, podam link do [link widoczny dla zalogowanych]
Zresztą, ja nigdy nie interesowałam się teledyskami Nightwish ;)

Nikt się nie kwapi machnąć kilka zdań na temat albumu... Tym razem sama się zmobilizuję i będę pierwsza:)

Po kolei. Dark Passion Play otwiera monumentalne, epickie The Poet And The Pendulum - utwór niezwykle zróżnicowany. To agresywny, to orkiestrowy, to delikatny, opowiada historię życia poety. Tekst wieje dekadencją w stylu "ja, wielki, niedoceniony poeta, czuję się niepotrzebny, zmęczony życiem i chcę umrzeć", ale jest prześliczny, jak wszystkie teksty Tuomasa. Następnie mamy Bye Bye Beautiful, w którym delikatny głos Anette przeplata się z ostrym wokalem Marco. Jak wiemy utwór mówi o Tarji, ale, jak stwierdził Tuomas, nie ma tam żalu ani wrogości (powątpiewałabym). Żywiołowe i energiczne Amaranth poprawiałoby humor, gdyby nie smutny tekst. Kolejne jest prześliczne i melodyjne Cadence Of Her Last Breath, po którym dla kontrastu słyszymy Master Passion Greed w wykonaniu Marco. Utwór zaskakuje, gdyż odbiega od stylu Nightwish, jaki znamy. Kolejny po The Poet, w którym autor tekstu wylewa złości i nienawiści, jak zwykle ubierając je w ładne słowa. Po tej kumulacji agresji uspokaja nas ballada Eva, kolejna perełka pod względem tekstu i melodii. Sahara wprowadza oczarowanego słuchacza we wschodnie klimaty, a głos Anette ukazuje się tu z nieco innej strony. To jedna z moich ulubionych piosenek z albumu (właściwie to chyba wszystkie są moje ulubione, ale to się wytnie;)). Whoever Brings The Night ładuje w uszy dawkę mroku i subtelnego erotyzmu, który uwielbiam w tekstach Tuo (chociaż jest tego zdecydowanie mniej niż w poprzednich albumach). For The Heart I Once Had zaskakuje lekką, przyjemną, nieco popową melodią, bardzo miło się tego słucha. The Islander to ballada, która opowiada historię człowieka mieszkającego samotnie w latarni morskiej. Od razu skojarzyła mi się z "Latarnikiem" Sienkiewicza;) Instrumentalne Last Of The Wilds ma z kolei nieco celtycki klimat, aż widzę w wyobraźni ludzi tańczących wokół ognisk lub składających ofiary drzewom. 7 Days To The Wolves emanuje energią, ale tekst jest gorzki. Kolejny z moich ulubionych. I na koniec piękne, spokojne Meadows Of Heaven, z początku odznaczające się cechami typowej ballady, potem przechodzące w coś dziwnego z chórem gospel w tle.
Ogólnie DPP zrobiło na mnie ogromne wrażenie. Po pierwsze nadzwyczajną różnorodnością, po drugie doskonałym dopracowaniem, po trzecie tym, że głos Anette, w przeciwieństwie do jej poprzedniczki, nie wysuwa się na pierwszy plan, pozwala lepiej wsłuchać się w podkład muzyczny, który jest godny uwagi. I po czwarte samym głosem, który możemy podziwiać np. w końcówce The Poet, Saharze czy For The Heart. W skali szkolnej stawiam mocną, zasłużoną szóstkę. Nie mam żadnych zastrzeżeń. Nightwish, wbrew wielu podejrzeniom, jest w świetnej formie:)
A okładka i te obrazki w środku są śliczne, takie baśniowe, ach :D

Aha, i jeszcze jedno. Nie będę rzucała się z pochopną opinią, że DPP jest najlepszym albumem NW. Mimo wszystko trudno porównać "epokę Tarji" z "epoką Anette". Trudno też wykluczyć wokal z porównań, bo stanowi on istotną część muzyki. I tyle.

Nie napisałam wszystkiego co myślę, bo to absolutnie niemożliwe, ale postarałam się przelać na klawiaturę większość moich odczuć;)